خدایا حالا که داوودمو ازم گرفتی خودتم باید بهم صبر بدی ...

در خیال دیده بودمت

جایی میان بودن و نبودن یا لحظه ای بین تولد و مرگ .

آنجه که تقدیر قسمت شد و نام تو بر پیشانی من نقش بست

اما در قلبم چرا شبیه هیچکس نبودی؟

بعد از آن هم کسی را ندیدم که شبیه تو باشد!

تنها گناهت سکوتی بود که دلم را شکست و مرا از پا انداخت .

سکوت غریبی که حتی بعد از رفتنت در من رشد کرد و با من بزرگ شد .

هیچگاه نفهمیدم چگونه به آسانی قدم به قلب خسته ام گذاشتی و آسانتر از آن گذشتی

این هم بماند کنار خوشبختی زندگی عشق و تمام حادثه های قشنگی که هیچگاه

معنایشان را نفهمیدم جز آنکه هرچه بیشتر خواستمشان کمتر شدند.

نمی دانم شاید اینها هم مثل همان واژه های خط خورده ای که از کتاب عمر من و شعرهایم

پاک شدند !

درست مثل شعرهایی که یک روز دوست داشتنی برایت خواندم .

 

گل بی همتای من باز هم دلم هوای صدای مهربونتو کرده .

کاش بودی تا دلتنگی هامو میدیدی .

داوودم چرا خطت قطع شده ؟ دیگه هیچ راهی ندارم تا شاید یه روزی ...

داوودم انگاری گمت کردم ...

یادته چقدر همدیگه رو دوست داشتیم ؟ یادته نگران خم می شدیم ؟

یادته دلتنگ هم می شدیم ؟

من هنوزم دوستت دارم . هنوزم نگرانتم . هنوزم دلتنگتم .

اما تو چی ؟

تو دیگه دوسم نداری . دیگه نگران من نمیشی . دیگه دلتنگ من نمیشی .

ولی هنوزم منتظرتم . 

داوودم روم نمیشه به درگاه خدا دعا کنم . حتما من بنده ی خوبی نبودم که

لیاقت پاکی تو رو نداشتم . که تو رو اینقرد زود ازم گرفت .

نمی دونم اصلا اینجا رو می خونی یا نه . ولی اگه خوندیشون تو رو خدا ...

داوودم من فقط تو رو می خوام . فقط تو رو دوست دارم .

فقط با تو غمهام تبدیل به شادی میشه .

اما انگار من باید با یه عمر حسرت بودنت زندگی کنم .

الهی من فدای قلب مهربونت بشم . الهی من پیش مرگ قدمهای نازنینت بشم .

قلبت چطوره ؟ الهی خدا منو بکشه و هیچ وقت نبینم درد می کشی .

خیلی دلتنگتم .

دارم دیوونه میشم . دیگه هیچکش نمی تونه جای تو رو تو قلبم پر کنه .

نمی خوام هم پر کنه چون قلب من فقط جای توست .

دوستت دارم . هر جور که باشی با تمام خوبی ها و بدی های نداشته ات !

مواظب قلب مهربونت باش .

دوستدار همیشگی تو .